یاران سبز : راه افتادم عکس بگیرم ، از زنجیر زنا ، از سینه زنا ، از نوحه خونا ، از روضه خونا ، از حسینیه ، مسجد و تکیه ، یه نوحه گو بود با کت و شلوار و صدای بم زیباش ، یه جونی بود که شور داست و شلاق صداش طبل زنو هوایی می کرد و زنجیرزنو بی قرار اما تو نگاه پسره وقتی به طبلش می زد تا رفیقش زنجیر بزنه و مادرش بگه قربون قدو بالات ، چیزی رو دیدم که هیچ جا ندیدم ، چند قدمی اون طرف تر با نگاه معصومانه اش چنان ورندازم کرد که دلم پر کشید ، نمیدونم کی حسینش کجاست اما می دونم وقتی دلتو صافه صاف کنی می تونی حسینتو لمسش کنی