با نقش شما ورزش نقش گرفت

یاران سبز-مرتضی خضری: امروز وقتی کلمه ای را می نویسم و یا حرفی را می شناسم یادم می آید که تو چه جسورانه پدر و چه دلسوزانه مادر بودی، بودی تا من یاد بگیرم زندگی زیباست گر چه آن روز دعا می کردم که باران ببارد تا تو به کلاس درس نرسی اما امروز می بارم تو تا همیشه باشی، در آستانه هفته معلم قرار داریم و من بی تاب تر از روزهای دیگر به فکر صفحه ورزشی هستم اما اینبار فقط می خواهم از معلم بنویسم و بگویم.

بعد از ویژه نامه نوروزی، استاد کرمی گفت شماره بعدی خاص روز معلم است و تو هم مطلبی بنویس، با این اشاره روزهای بارانی و کلاس درس در خاطرم مجسم شد. یوسفی اولین معلمی بود که با او الفبا را یاد گرفتم و حساب را هم و سپس با نوبخت در راه قرار گرفتم، در کلاس چهارم ابتدایی عابدینی چه زیبا و با حوصله مشق هایم را خط زد و آرام به جلو هلم داد. در مدرسه باباعلیشاه وقتی حرف از رفتن زنده یاد سید عبداله موسوی شد اولین بار اعتراض همگانی را در مدرسه راه انداختیم تا او باشد و ما در کنارش لذت ببرم و یاد بگیریم چگونه بزرگ شویم، ریاضی را دوست نداشتیم اما منصور حیاتی را بیشتر از زنگ ورزش دوست داشتیم، دوست داشتیم او بخنند تا ما معلممان را شاد ببینیم.

وقتی به مدرسه ارشاد رفتم و شلوغی مدرسه را دیدم، گفتم شاید اینجا تنبل خانه باشد اما علی امیری چنان نظمی را حاکم کرده بود که در مدرسه ارشاد باید درس می خواندی تا جایی برای ماندن پیدا می شد.

یادش به خیر منصور جوهرپور و دستان گچی و لباس ما، چه لذتی داشت پاییدن قامت بلندش ، یادش به خیر کنعانی و چهره ی جدی اش، او چنان جدی عربی را درس می داد که راهی جز یادگرفتن نبود.

نوشادجمال و غلامعلی زاده چه زیبا می گفتند تا تو بیاموزی و خلیل حسین پور چه استادانه تشویقت می کرد که حساب را دوره کنی، در مدرسه ارشاد دو علی امیری بود، علی امیری نظام که نظامش مدرسه را نظم می داد و علی امیری ادبیات که گامهای استوارش درس را دیکته می کرد یادشان به خیر و روزشان مبارک.

نادر منظم و کلاس حرفه و فن و دقیقه های پایانی کلاس، منظم عاشق درس بود و نوحه سرایی، در روزهایی که به محرم نزدیک می شدیم همین که درس به پایان می رسید به سراغ شهید محمود احمدی می رفت تا بخواند و چه زیبا می خواند آن شهید نوجوان « ای شیعه بر سر زن ماه ماتم از نو به پا شد»

از مدرسه ارشاد و دوره راهنمایی بود که به معلمین ورزش نزدیک شدم ، معلمینی که کلاس نداشتند و زمینهای اطراف مدرسه کلاس درسشان بود ، احمد رسولی می دانست چه کسی را باید به چه رشته ای بفرستد، او استارت آموزش جدیدی را زد که بعد ها شروع یک انقلاب در ورزش و بخصوص دوومیدانی گناوه شد. رسولی و محمد ابراهیم زاده مطلق مسیری را چراغانی کردند که بعدها مدالهای رنگارنگی را به ویترین گناوه آورد، آن شادابی و پیشرفت حاصل تلاش معلمینی بود که آموزش را به تمام کلمه معنی کردند.

احمد رسولی از معلمین پیشکسوت در ورزش است. تیزبینی و حساسیت این معلم و دلسوزی های او چهره های منحصر به فرد را در ورزش گناوه معرفی کرد. رسولی در کنار معلمی با مربیگری هم رابطه ای تنگاتنگ داشت، روزگاری پرسپولیس گناوه با هدایت او به زمین وارد می شد.

رسولی موفقیت ورزشکار را بسته به اعتماد به نفس می دانست، اعتماد به نفسی که با غرور به اندازه مویی فاصله داشت. اگر کم می شد با موفقیت فاصله می گرفت و به ناامیدی ختم می شد و اگر اندکی زیاد می شد به غرور تبدیل می شد و به بی راهه می انجامید و این درسی بود که معلم می داد، معلم یاد می داد ناامید نباش و مغرور نیز نباش تا علم موفقیت برافراشته شود.

رحیم فریبرزی هم از پیش قراولان معلمی در ورزش است. نقش تعیین کننده و زحمات بی دریغ این معلم باعث شد تا کودک ورزش گناوه با قدرت رشد کند و به درختی تناور تبدیل شود.

مجید مظفری را در هنرستان فنی شهید باهنر شناختم آنجا که دروازه منتخب را به رویم باز کرد و یادم داد تا آخرین لحظه تلاش کنم، به مناسبت روز معلم به سراغش رفتم تا حالا که بازنشسته شده است فارغ از همه چیز از دورانی بگوید که ما را درس ادب و اخلاق داد، درس ورزش داد و یاد داد آنچه را آموختیم به دیگران نیز بیاموزیم، مجید مظفری در اولین روز از شهریور سال سی و هفت به دنیا آمد و در تاریخ ۶۰/۱۱/۲۴ وارد آموزش و پرورش شد و بعد از بیست و هشت سال خدمت عاشقانه در تاریخ۸۸/۱۱/۲۴ از آموزش و پرورش بازنشسته شد.

مظفری می گوید: زندگی معلمی خاطره بلند بالایی است که از روز اول معلمی آغاز می شود و در آخرین روز معلمی به پایان می رسد. زندگی با دانش آموزان ابتدا تا انتهایش خاطره است. مظفری می گوید: ما معلمین ورزش در فضای باز و غیر استاندارد خاک خوردیم تا دانش آموزان رشد کنند و یاد بگیرند که خاک نخورند.

معلمم ادامه می دهد: سالهای پایانی خدمتم می دیدم که از بعضی از معلمین تقدیر می شد و ما شاد بودیم از این تقدیرها ، بهترین تقدیر برای من همان دانش آموزانی هستند و بودند که موفقیتشان را می دیدم ، این موفقیت ها حس غیر قابل توصیفی را به ما می داد. وقتی می بینم دانش آموزانم موفقند خمیدگی خود را فراموش می کنم و راست قامت می شوم و متاسفانه وقتی رنگ بیماری را در دانش آموزان دیروزم می بینم رنگ رخسارم زرد می شود. از معلمم می پرسم، اولین بار به کدام معلمت روز معلم را تبریک گفتی، می گوید: در خاطرم نیست، اما وقتی معلمم را می بینم تلاش اولم بوسیدن دست معلمم می باشد و اگر نشد صورت ماهش را می بوسم. مظفری می گوید: اولین معلمم آقای مهاجر بود که یادش بخیر، خودش مهاجر بود و فامیلش هم مهاجر، کلاس دوم هم عبدالغنی دریانورد معلمم بود، رحیم فریبرزی معلم کلاس سوم بود و کلاس چهارم هم میرزاده به ما درس داد. در کلاس پنجم حسین اسکندری معلم ما شد و کلاس ششم هم زیر نظر محمد علی شمسی درس پس می دادیم که یاد همگی به خیر.

مرحوم ایرج شمسی هم از معلمین ما بود که یادش به خیر.

مجید مظفری ادامه می دهد: از اینکه معلم بودم خوشحالم و افتخاریم به معلم بودنم می باشد گر چه از نظر مالی هیچ گاه نتوانستم شرایط خوبی را تجربه کنم اما به معلمی عاشقانه نگاه کردم. مجید مظفری در بین سالهای ۵۲ و ۵۳ با تیم فوتبال افسر تاج پا به زمین فوتبال گذاشت و در کنار برادرانش حیدر و زنده یاد مسعود در کنار ساحل فوتبال را آغاز کرد و بعد هم به تاج نقل مکان کرد و با منتخب فوتبال گناوه سالهای خوبی را پشت سر گذاشت. معلمم که امروز بازنشسته است همچنان به دنبال کار است ، به دنبال کار است تا بعد از بازنشستگی بتواند زندگی را بچرخاند و همین تلاش است که خم به ابروی جامعه می آورد که چرا معلم باید بعد از بازنشستگی همچنان به دنبال بازار کار باشد.

در فکرم که چگونه باید روزش را به او تبریک بگویم ، روزی که باید او را بدون آشفتگی ببینم و دستانش را بی هوا بوسه بزنم.

محمد ابراهیم زاده مطلق وقتی در اردو کنارت بود انگار دنیا را با خود به اردو برده ای ، همیشه در انتظار شنیدنی ترین جمله ها بودیم ، معلم ورزشی که هنرمندی توانا بود، او ورزش و هنر را با هنر معلمی در هم آمیخته بود تا به بهترین شکل آموزش بدهد. محمد ابراهیم زاده مطلق یکی از معلمینی بود که آموزشهایش انفجار دو و میدانی گناوه را به دنبال داشت. بی شک دانش آموزانی که امروز نمی توانند از آموزشهای این معلم استفاده کنند را باید بدشانسهای دانش آموزی دانست.

رمضان یاسره نیز از پیشکسوتان معلمی در ورزش آموزشگاه ها است.یاسره هم مسئول تربیت بدنی آموزشگاه های گناوه بود و هم رئیس اداره ورزش و جوانان گناوه، پنج سال در راس ورزش آموزشگاه ها باعث شد تا ورزش آموزشگاه ها و به تبع آن ورزش گناوه رشد کند.

کیخسر نصرتی هم از بازنشستگان فرهنگی است. نصرتی چند سال مدیریت ورزش آموزشگاه ها را در گناوه به عهده داشت و همزمان ریاست هیات فوتبال گناوه را هم عهده دار بود. تلاش این معلم در جان دادن به ورزش قابل تقدیر است. نصرتی همچنان رابطه خود را با تربیت بدنی آموزشگاه ها حفظ کرده است.

کاظم فتحی تا قبل از غلامرضا خدری عهده دار مسئولیت ورزش آموزشگاه ها بود و حالا هم در مقام معلم تمام اندوخته خود را به دانش آموزان انتقال می دهد.

کمتر کسی بود که باور کند او را دیگر در بین ورزشکاران و خاص والیبال نبیند؛ زنده یاد اکبر بشیر زاده سنگ بنای والییبال گناوه را به نکویی گذاشت و صد افسوس را با غیبت خود به جا گذاشت. کلمات ماندگار و روحیه عجیب این معلم مثال زدنی بود، افسوس که نیست تا دستش را ببوسم و بگویم روزت مبارک. والیبال گناوه یک غایب بزرگ دیگر هم دارد ، علی سرخوش پور جوان رعنایی که خیلی زود از معلمین و جامعه ورزش جدا شد.

محمد محبی هم از نسل دوم بازنشستگان ورزش در آموزش و پرورش است. تبحر این معلم در داوری بتاعث شد تا در سطح اول کشور در فوتسال قضاوت کند و از کنار دست خود داوران زیادی را آموزش داد که امروز قضاوت فوتبال گناوه را به عهده دارند و حتی تعدادی از آنها راهی قضاوتهای کشوری شده اند.

حسن توسلی هم از جمله معلمینی بود که در مدیریت ورزش فعالیت بسیار زیادی داشت. توسلی مسولیت تربیت بدنی آموزشگاه های گناوه و ریاست هیات فوتبال گناوه را به عهده داشت.

دانش آموزانی که خود روزی ورزش را با تکیه بر دانش پیشکسوتان معلمی آموزش دیده بودند رو به معلمی آوردند تا آنها هم سهمی در آموزش داشته باشند. آنها معلم شدند تا چرخ آموزش در ورزش را بچرخانند. غلامرضا خدری در راس ورزش آموزشگاه های گناوه تمام تلاش خود را انجام می دهد تا گناوه در بحث آموزش جا نماند. خدری با همکاری تیمی از معلمین جوان و مربیان ورزش رابطه بسیار خوبی را با اداره ورزش و جوانان بنا گذاشته است که این رابطه بی شک به رشد و تکامل ورزش منتهی خواهد شد. مسئول تربیت بدنی آموزشگاه های گناوه با ایجاد اتحاد و راهکارهای مناسب خیز بلندی را در ورزش آموزشکاه ها برداشت و سال پرباری را پشت سر گذاشت. خدری در بحث زیرساختها هم بی نظیر عمل کرد و امکانات ورزشی آموزش و پرورش را به سطح استاندارد نزدیک کرد.

در این مسیر علی پرور، عبدالحسین داوودی، عبدالحسین کشتکار در دوومیدانی عصای دست خدری می باشند. صادق عبدالهی با تجربه ای گران در ورزش رزمی می تواند این رشته را در آموزشگاه ها متحول کند گر چه او هم بیشتر وقت خود را با فوتبال سپری می کند اما می تواند در رزمی شرایط خاصی ایجاد کند.

اسماعیل کشتکار از معلمینی است که از جامعه ورزش و بدنه اداره ورزش و جوانان جدا شد و به آموزش و پرورش پیوست. تخصص کشتکار در فوتبال است و با همین تخصص آموزش می دهد تا فوتبال این شهر روزهای بهتری را ببیند. در فوتسال محمد دشتی و شهرام خاوری هم کارنامه درخشانی دارندو بعث رشد این رشته ورشی شده اند.

غلامرضا حسینی در طناب زنی آموزشهای مناسبی را داده است و نتیجه بسیار خوبی هم به دست آوده است.

حسین سعیدی از قهرمانان ملی است که در کنار معلمی رکوردهای بسیاری را در کشور در دوومیدانی نابینایان و کم بینایان بنام خود ثبت کرد و در مسابقات پارالمپیکی و جهانی مدالهای رنگارنگی را به ارمغان آورد. سعیدی با تجربه ای که کسب کرده است با آموزشهای علمی روز دنیا آشنا شده است می تواند در دوومیدانی راه گشا باشد.

در ورزش بانوان هم هنر معلمین کاملا به چشم می خورد. در رشته فوتسال معصومه بهمنیاری ، شکوفه امیری و زهرا سیفی آموزش را به صورتی دنبال می کنند که از کنار آن تیم فوتسال بانوان گناوه هم به وجود آمد و در کشور به عنوان یکی از تیمهای مطرح شناخته شد. این تیم با نام حرم گناوه در حال حاضر هم در لیگ برتر فوتسال ساحلی کشور است.

ناهید غلامی در شطرنج دسترنج خود را با آموزش های متوالی به خوبی می بیند. غلامی در کنار شطرنج دیگر رشته ها را هم آموزش می دهد.

رشته والیبال با سید زیبا موسوی و مروارید رفعت از مدارس رشد خود را آغاز کرد و با رسیدن به باشگاه ها گام مهمی برای فراگیر شدن این رشته برداشته شد. نقش معلمین ورزش در جذب دانش آموزان به رشته والیبال بسیار با اهمیت است.

حکیمه گودرزی هم از جمله معلمین فعال در ورزش است که در رشته آمادگی جسمانی وارد مسابقات کشور شد . دانش گودرزی خارج از آموزش و پرورش هم به بانوان کمک کرده است.

این صفحه آراستم تا از معلمینی بگویم که با جنس ورزش برای ورزش سنگ تمام گذاشته اند.

در کنار استاد کرمی معلم توانای این شهر همچنان شاگردی می کنم و روز و روزگارش را شیرین آرزو می کنم.

روز تمامی عزیزان معلم مبارک.