یاران سبز_ مرتضی خضری: «کلاغ بعد از باغ» نام کتابی‌ست که حسین جلال‌پور برای غزل‌های خود برگزیده است. حسین جلال‌پور خیلی دیر اما بالاخره کتاب غزل‌های خود را منتشر کرد.
نوجوان بود که احساس خوبی از غزل را در خود احساس کرد. خیلی زود دفترش مملو از نوشتن و خط‌‌زدن‌های متوالی شد. جلال‌پور که متولد دوازدهم دی ماه سال ۵۵ است در اواخر سال ۷۲ و درست زمانی که دفترش پر بود از نوشته‌های نوجوانی با غلامحسین دریانورد ردبرو شد. وقتی مجله جوانان را ورق میزد در صفحه‌ی «خلوت انس» با نام دریانورد برخورد، این نام به او فهماند در گناوه شاعران دیگری هم هستند؛ جلال‌پور که به دنبال راه فراری از گمنامی و ارایه‌ی شعرهای خود در محافل ادبی بود به دنبال نام‌های تازه در شهر گشت. جلال‌پور که در غزل غوطه‌ور شده بود در صفحه «زمزمه‌های در راه» مجله جوانان با علیرضا خلیفه‌زاده هم آشنا شد. در همین زمان نام مرحوم جواد خدری بیش از دیگران در محافل ادبی شنیده می‌شد و از او به عنوان یک استعداد ناب نام برده می‌شد که جلال‌پور هم با ورود به دنیای غزل با خدری آشنا شد. اندکی بعد وقتی نام غلامرضا کرمی را شنید خود را به این شاعر رساند تا در مسابقات شعر دانش آموزی که در آن سال‌ها کرمی آن را مدیریت می‌کرد شرکت کند. دریانورد و کرمی در آن سال‌ها تاثیر زیادی بر روند حرکتی شعر در گناوه داشتند و اکثر برنامه‌ها و نشست‌های شعری گناوه با محوریت این دو برگزار می‌شد.
جلال‌پور در همان سال ۷۲ شعرهای خود را برای شرکت در مسابقات شعر دانش آموزی در اختیار غلامرضا کرمی قرار داد و با شعر «قفس نشسته به بالم» برگزیده شهرستان، استان و کشور شد. این آغاز حضور جلال‌پور در جامعه شعر گناوه بود و داستان نوشتن غزل‌های جلال‌پور تا سال ۸۳ ادامه داشت، اما ناگهان جلال‌پور در سکوت شکست، سکوتی که تا سال ۹۰ شکسته نشد و از آن آوای غزلی به گوش نرسید، ولی ناگهان با غزل «در این اتاق آبی اما ناگهان خالی» به شعر سلامی دوباره داد. جلال‌پور به حرمت شکستن سکوتش که دلیل آن غزل «در این اتاق آبی اما ناگهان خالی» بود این غزل را هم در میان غزل‌های « کلاغ بعد از باغ» قرارداد.
در کتاب غزل «کلاغ بعد از باغ» چهل و دو غزل از حسین جلال‌پور به چاپ رسیده است.
