یاران سبز_ مرتضی خضری: سال گذشته به شهر «نیمرود یا نمرود» در کشور عراق رفتم؛ این شهر روزگاری پایتخت تمدن آشوریان بود. نیمرود در سی کیلومتری جنوب شرق موصل مرکز استان نینوا قرار دارد. آخرین بازمانده‌های نیمرود را داعش‌گونه تخریب کردند. اکنون از آن شهر آباد تنها کوتلونی۱ باقی‌ست. امروز حتی اهالی روستای نومانا در یک کیلومتری شهر باستانی نیمرود توجهی به آن ندارند و تنها دجله را ستایش می‌کنند که با آبش زندگی می‌کنند. مردم نومانا با واقعیت زندگی می‌کنند.
چند سالی‌ست با ساخت فیلمی به نام «گناوه بندری از هزاره‌ها» فکر می‌کنیم توسعه یافته و متمدن شده‌ایم؛ چنان در خود غرقیم که نگاه پر انتقاد بیرونی را نمی‌بینیم و با چسباندن اشکال مختلف انگ، انتقاد درونی را هم خفه می‌کنیم. در گناوه به پروژه‌هایی دل بستیم که در هیچ ده‌کوره‌ای نام پروژه را بر خود نگرفته‌اند. این شکل رفتار گناوه را گام به گام به عقب برده است. سندش را همین دیروز منتشر کردند. چه کسانی در این عقب افتادگی نقش دارند؟ آیا صحیح‌ست بنویسم ما در کوتلونی به نام گناوه زندگی می‌کنیم؟ مردم گناوه هم بهتر است با واقعیت زندگی کنند.
مسئولین شهر مسئول این عقب ماندگی هستند؛ وقتی محلات جدید ساخته می‌شود و هیچ مکانی جهت تفریح و ورزش در نظر گرفته نمی‌شود باید در لیست شهرهای توسعه نیافته قرار گیریم. وقتی توان ساماندهی نداشته باشیم باید در لیست شهرهای کمتر توسعه یافته قرار گیریم. وقتی فاضلابمان به دریا می‌ریزد باید در لیست شهرهای ایران هم قرار نگیریم.
۱- در گذشته به محل انباشت زباله کوتلون گفته می‌شد.
