شوپـَر، جانوری که از آن دور بودیم و حالا دورتر شدیم

یاران سبز_ مرتضی خضری: گفته می‌شود خفاش عامل انتقال ویروس کرونا به انسان است. این ویروس جهان را درگیر کرده است و تمامی معادلات سیاسی و اقتصادی را بهم ریخته است.
در گذشته‌ای نه چندان دور در مناطق لیراوی و حیات‌داوود نگاه پر از تنفری به خفاش وجود داشت‌. این تنفر را پدران و مادران به فرزندان خود انتقال می‌دادند. خفاش در نگاه مردم این مناطق خوش یمن نبود و والدین سعی می‌کردند فکر و جسم فرزندان را از این جانور دور نگه دارند.
این دیالوگی بود پر تکرار از نسل ما
مادرم می‌گفت: «اَفتو که نِشس بیو خونَ»، منم بی‌اُرس و پُرس همان اول غروبی خانه بودم. اولین بار وقتی پرسیدم چرا باید اول غروب خانه باشم، گفت: «اول مغرب شوپر(خفاش) در اِیا، اگه زد تو سرت، سرت خَل(کج) اِیابو»، البته بعضی‌ها هم می‌گفتند، «گردنت خَل(کج) ایابو».
نسل ما این داستان را چنان باور داشت که تا شوپر می‌دیدیم دستمان را روی سرمان می گذاشتیم و الفرار؛ راستی چرا پدران و مادران ما با این باور که اگر خفاش به سرتان زد، سرتان کج می‌شود ما را بزرگ کردند؟
آیا آن‌ها می‌دانستند خفاش ناقل بیماری‌ست یا می‌خواستند با غروب خورشید فرزندان خود را راهی خانه کنند؟