❇️یاران سبز- مرتضی خضری: میدان امام گناوه در انتخابات گذشته پر تردد و لبریز از شور بود. ستادهای شلوغ، رقابتهای تنگاتنگ انتخاباتی، مباحث داغ سیاسی و تحلیلهای جالب انتخاباتی همه را به میدان امام میکشید. از وقتی مردم ناطق نوری را نخواستند و به خاتمی رای دادند، انتخابات حساس شد. اوج تبلیغات در سال ۸۸ بود. رقابت میرحسین موسوی، محمود احمدینژاد و مهدی کروبی، خیابانها را بند آورده بود. رنگ سبز میرحسین و فریادهای یاحسین، میرحسین خیلیها را به خیابان کشیده بود. ستادهای احمدینژاد هم زیر سایه انقلابیهای اصولگرا هر روز جمعتر میشد. اوج این رقابتها در مناظرهها دیده شد، وقتی احمدینژاد سایه هاشمی رفسنجانی را با تیر زد، خیابانها منفجر شد. پرشورترین انتخابات ایران بعدها با اعتراض گسترده همراه بود. اعتراضها خشن شد و کشور را بر لبه پرتگاه برد.
دوباره انتخابات شد و اینبار مردمی که با فیلتر شورای نگهبان، سر در گم، دست به دست میشدند با «تکرار میکنم» خاتمی، دست رد به سینه رئیسی و قالیباف زدند و دست به دست روحانی دادند. روحانی آمد، اما انفعال دولت مستقر و کارشکنی دولت پنهان مانع از آن شد تا ملت از یکدستی ثمری بچیند و دولت پیر به قبرستان نزدیک شد.
و اما در انتخابات این دوره ریاست جمهوری، رئیسی با رئیسی رقابت میکند. شورای نگهبان چهرههای شناخته شده را حذف کرد تا رئیسی بدون رقیب جدی وارد کارزار انتخابات شود. میدان امام گناوه هر روز شاهد برپایی ستاد جدیدی از رئیسی ست. ستادهای مختلف با شعارهای یکسان .در واقع رقابتی نیست اگر هم باشد بر سر انتخابات نیست، غنائم فردای انتخابات برق طمع به چشمها انداخته است.
ستادها با هیچ دست و پنجه نرم میکنند، گل میگویند و گل میشنوند. این انتخابات اوج سکوت و سکون است. هنوز مردم پشت به انتخابات دارند و اکثر جامعه به انتخابات روی خوش نشان نمیدهند. البته در انتخابات گذشته هم با نزدیک شدن به روز رایگیری دیدگاهها تغییر میکرد اما این انتخابات هنوز نتوانسته است جامعه را با خود همراه کند.
آیا اینبار مردم پیام متفاوت و یا روش متفاوتی دارند؟
