❇️یارانه سبز- مرتضی خضری: شورای شهر گناوه چهار سال کاملا متفاوت داشت. در دو سال ابتدایی تا فاجعه پیش رفت، هیچ نشانی از عمران در شهر دیده نمی‌شد و اوج فعالیت شهرداری آسفالت چند کوچه بود، که هیچ بود.
شورا به دنبال کشمکش‌های فراوان، بالاخره بعد از دو سال سراسر فاجعه و کم‌کاری، پرونده احمدی را بست. شورای شهر گناوه که حاصل اولین انتخابش خودزنی بود برای دومین انتخاب با واهمه و وسواس آغاز کرد. گروه‌های مختلف دست در دست افراد اتوکشیده خود را به شورای شهر گناوه نزدیک کردند. افرادی به صندلی شهردار نزدیک شدند که از پشتوانه قوی مالی و سیاسی برخوردار بودند. انتظار می‌رفت یکی از افراد شناخته شده، شهردار شود اما شورا با توجه به کارنامه بسیار بد خود، قدرت انتخاب نداشت، نام‌های خوب و بد یکی پس از دیگری خط خوردند. در این رهگذر روح اله ملک‌زاده هم گزینه خود را معرفی کرد. سیدجواد حسینی حقیقی با حمایت روح‌الله ملک‌زاده و تیمی چالش دیده به صورت زیر پوستی به شورا نزدیک شد و آرام آرام دیگر اعضا شورا هم همراه شدند و از سبد جادویی شورا و به شکلی باور نکردند نام سیدجواد حسینی حقیقی بیرون کشیده شد.
حسینی حقیقی هنوز نیامده روی تلنباری از انتقادها قرار گرفت اما بدون جار و جنجال، جاروی خود را بر شهرداری کشید. شهرداری تبدیل به کارگاهی شد که لحظه به لحظه در حال تغییر بود. پروژه‌هایی که نفس شهرداران زیادی را در سینه حبس کرده بودند، استارت خوردند و پیش از موعد به اتمام رسیدند. شهروندان به این باور رسیدند که یک انتخاب خوب می‌تواند یک انقلاب را به همراه داشته باشد.
برای پی بردن به زوایای پیدا و پنهان تقابل‌های شهردار و شورا موضوع را بیشتر باز خواهیم کرد.
