یاران سبز – مرتضی خضری: چند روزی نفس خوردم تا تحولات درون شورا و شهرداری را بهتر ببینم. قبلاً فکر می‌کردم فقط ساختمان شورا ناموزون و ناهمگون است اما حالا پی بردم، اعضا ناهمگون‌تر از ساختمان هستند.

شورای شهر گناوه برای دیدن عملکرد شهردار، شهردار و معاونین و اصحاب رسانه را به اتاق خود کشاند اما جلسه شورا پرده از درگیری‌های عمیق درون شورا برداشت.

اعضای شورا در حالی که خبرنگاران چهارچشمی آن‌ها را می‌پاییدند ناگهان از لاک بیرون جهیدند و شسته و رُفته حساب همدیگر را رسیدند.

حالا شهروندان به این نتیجه رسیدند که دستور کار این شورا نه منافع شهر، که شخصی‌ست.

مشخص شد اگر شهردار را به شورا کشاند‌ه‌اند می‌خواهند همچنان ثابت کنند که با شهردار هرگز راه نیامده‌اند و نخواهند آمد و بر رای خود که همان مخالفت با شهردار است، استوارند.

ثابت کردند که رای روز نخست در مخالفت با جواد رستمی نه برخواسته از فکر، که تنها لمس منافع بوده است.
وقتی یکی از اعضا عملکرد شهردار را در قبل از سال جدید صفر می‌خواند به صفر، به ارقام و اعداد باید مشکوک شد.

▪شهرداری گناوه با حضور جواد رستمی در کوتاه‌ترین مدت عملکرد قابل دفاعی داشت. چگونه ممکن است عضو شورا عملکرد شهرداری را در کوتاه‌ترین مدت ندیده باشد، به این چشم و چال باید مشکوک شد.

▪وقتی یکی از اعضا صاف به دل ماجرا می‌رود و می‌گوید چرا شهردار آن را عزل و این را نصب کرد، متوجه دلیل مخالفت‌ها می‌شویم و باید به این ردا و ادا هم مشکوک شد.

▪طبق قانون، دخالت اعضای شورا در عزل و نصب‌های شهرداری خلاف است؛ البته با این زورگویی و نسنجیده گویی، باید به این قانون هم مشکوک شد.

▪در شورا سوالاتی که بیشتر طرح انتقام‌جویی بود، مطرح شد. با این سوالات باید به این شورا هم مشکوک شد.
جنگ تمام عیار اعضای شورای شهر گناوه خسارت‌های فراوانی دارد. در این جنگ شهردار و شهرداری بیشترین صدمه را دیده و می‌بینند. این جدل بی‌پایان نشان داد شهردار تنهای تنهاست.

با این اوضاع، به سکوت این مردم هم باید مشکوک شد.