یاران سبز-مرتضی خضری: بندر ریگ در مجاور گناوه است؛ شهری که جمعیتش نه کم می‌شود، نه زیاد، اما در ۱۴ مرداد ماه سال صفر یک، احمد الماسی یکی از خلاق‌ترین فوتبالیست‌های بندرریگ از این شهر جدا شد.
الماسی در محله شمال و در هفتمین روز از فروردین سال ۱۳۳۶ به دنیا آمد. کودک بود که پدرش را به شانه کشیدند و به قبرستان سپردند. در زمین «گُل صافکی» با محمود نعیمی، محمد، حمید و غلامرضا حسن‌زاده، غلامعلی عرب‌زاده، محمود و مجید شریفی و ولی حجی فوتبال را شروع کرد.
احمد الماسی از نوجوانی که گذشت، فوتبال هم در بندرریگ ریشه دواند و عقاب پدیدار شد.
الماسی به عقاب رفت و با نصرالله تنگستانی، علی نوروزی، حسین و عباس مهاجری، عیوض نجدی، سیدعزیز محدث، محمد مهاجری، مرحوم عبدالهادی هدایت، سیدمسعود رئوفی و سیدمهدی محدث عقاب را پر و بال داد. الماسی از معدود بازیکنانی بود که با نسل دوم عقاب هم همبازی شد. برادران هدایت و برادران کشتکار ستاره‌های فوتبال بندرریگ بودند که با الماسی در زمین فوتبال درخشیدند.
بازیکن سیه چرده بندرریگی در فوتبال شمال استان بوشهر درخششی خیره کننده داشت. گام‌های بلند، شوت‌های سرکش و توپی که مدام به پایش و تور دروازه بوسه می‌زد از او ستاره‌ای ساخته بود که تماشاگران بندرریگی برای دیدنش بی‌تابی می‌کردند.
الماسی فوتبال را از عقاب بندرریگ شروع کرد با عقاب به آشیانه‌های فراوانی حمله کرد و در آخر، سر از وحدت در آورد تا هر دو رقیب دیرینه را تجربه کرده باشد.
احمد الماسی در خط حمله منتخب بندرریگ بارها به میدان رفت و خاطرات زیبایی را برای دهه ۵۰ و ۶۰ بندر ریگ به جا گذاشت.
الماسی همین که پرچم محرم افراشته می‌شد، پای پرچم رژه می‌رفت. الماس سیاه بندر از وقتی چوب دمام را به دست گرفت، صدای بشکونش تا هفت کوچه بالاتر رفت. الماسی از طاق تا خان، دمام و سینه می‌زد و در پایان اشرف را می‌لرزاند.
احمد الماسی در سن ۶۵ سالگی هنوز به دریا می‌رفت تا شرافتمند زندگی کند و کرد.