یاران سبز: هر چقد بیشتر فکر می کنم از نتیجه دورتر می شوم ، باز می خواهم از ساحل بگویم گر چه می دانم گوشی برای شنیدن نمانده است ؛ دلت تنگ می شود هوای ساحل می کنی ، دلت سنگ می شود هوای ساحل می کنم ، دلت به هر سو می رود   هوای ساحل می کنی تا دمی با ماسه و دریا حرف هایت را زمزمه کنی ، خیالت راحت ، دریا را داری گوشش شنواست ، ساحل را داری ، اما نه ، ساحل را نداری ، آنهایی که با نسل نو بیگانه هستند و و دل تنگی به سراغشان نمی آید و با دل سنگ زندگی مرفه ی دارند بر ساحل تازیانه می زنند و خشکی دریا را آرزو دارند تا شاید جایی باز شود و زمینی دگر نمایان شود ، همان ها را می گوییم که تل و تپه را با خاک یکسان می کنند تا زمینی دگر نمایان شود ، درست فکر کردی با همان ها هستم ، همان هایی که نخاله ها را بر ساحل زیبنده می دانند تا شاید زمینی دگر نمایان شود ، فرزندم بیا ساحل را تا می توانی دید بزن و در خاطرت زیبایی هایش را بسپار و برای آینده گان تعریف کن ، ما هم ساحل داشتیم ، دریا داشتیم ، صدفی بر ساحل داشتیم ، عکس هایت را بگیر با غروب ، اینجا آغاز غروب ساحل است .