یاران سبز-مرتضی خضری: تل چیتی هر روز در نگاه چشم چران ها بی دفاع‌تر و عریان‌تر می شود. یکی به دنبال قطعه زمین گمشده‌اش در دل آن گز می‌کند و دیگری بی مرز بودن زمینش را بهانه کرده است تا آخرین سایبان و نگهبانان ساحل را از بین ببرد.
کاری به راست و دروغش ندارم که تل چیتی مالک دارد یا ندارد و به قول مش قاسم «بابام جان دروغ چرا آ آ آ تا قبر چهار انگشت بیشتر فاصله نیست» ولی وقتی به کهورهایی نگاه می‌کنم که سنی از آنها گذشته است دلم به حال روزشان می‌سوزد. ای کاش تکلیف این سبزها هم مشخص می‌شد. مدتی است حسین کمالی و شاگردانش این طبیعت بکر را نوازش می‌کنند. خلق آثار متعدد هنرهای محیطی در تل چیتی نزدیک به یک سال است در برنامه کلاسی حسین کمالی قرار گرفته است. شعار حفاظت از تل چیتی و پاکیزه نگه داشتن آن و جمع کردن زباله بارها توسط کمالی و شاگردانش انجام شده است ولی طرح ابتکاری جدید کمالی بیش از دیگر موارد به چشم آمد. کمالی با همراهی فرزاد دشتی زاده هنرمند مجسمه ساز گناوه‌ای طرح جدیدی را در تل چیتی انجام دادند. در این طرح شاخه های بهم پیچیده کهورها هرس و زباله‌ها بیرون ریخته شد و یک درخت تبدیل به مکانی مناسب برای تفریح خانواده‌ها گردید. در این مکان با توجه به فضای بسیار مناسب می‌توان برنامه‌های علمی و هنری هم انجام داد.
کمالی می‌گوید: مالکیت تل چیتی برای مالک حقیقی و یا حقوقی محفوظ است و تنها درختان شکل ظاهری زیباتری پیدا می‌کنند، البته بدون قطع درخت و یا هر نوع تسطیحی این کار صورت می‌گیرد. با این کار خانواده‌ها می‌توانند در میان درختان روز خوبی را سپری کنند.
کمالی برای اولین بار طرح کلاس بدون دیوار را در گناوه انجام داد و دانش آموزان و دانشجویان را در محیط‌های باز به فراگیری علم راهنمایی کرد. این طرح در کشورهای توسعه یافته عمر زیادی دارد.
