به لطف عربستان ستاره می‌چینیم و فوتبال می‌بینیم

یاران سبز-مرتضی خضری: لیگ قهرمانان آسیا قرعه‌کشی شد.
پرسپولیس با هزار درد به مسابقات می‌رود و آزادی در بند تعمیرات است و مسئولین هم در دربند.
استقلال نمی‌رود؛ کاغذ بازی‌های حرفه‌ای مهم‌تر از بازی بود و پر بود از غلط املایی و سرانجام استقلال جا ماند.
نساجی در مازندران ببر نیست، بره هم نیست.
سپاهان هر چه در فولاد بود را ذوب کرده است اما همچنان نمی‌تواند.
🔹این لیگ برای ماست، ما یعنی مردم، شاید بتوانیم از نزدیک آرزوهای محال را لمس کنیم.
حالا می‌دانیم آرزوی دیدن رونالدو را به گور نمی‌بریم، از قرِ ستاره‌ی برزیلی لذت می‌بریم و آن فرانسوی را در اصفهان ملاقات می‌کنیم.
سال‌ها در ورزشگاه‌های زهوار در رفته عاشقانه ستاره‌های فوتبال ایران را دنبال کردیم و چهار چشمی تلویزیون را پاییدیم تا رونالدو، نیمار، بنزما حرکت کنند.
امروز ستاره‌های فوتبال جهان در سرزمینی که ما سفارتخانه‌اش را به آتش کشیدیم و آن‌ها را سوسمارخور می‌دیدیم در شیک‌ترین ورزشگاه‌ها پا به توپ می‌شوند و عرب‌ترین مردمان گرمی نفس‌های ستاره و کهکشان را حس می‌کنند.
اینجا ما هنوز رنج سکوهای بی‌صندلی را با خود داریم.
اینجا هنوز نمی‌توانیم صحنه‌ها را بررسی کنیم.
اینجا هنوز VAR دست نیافتنی‌ست.
اینجا هنوز برق ورزشگاه می‌رود.
اینجا هنوز پرژکتورها خاموشند.
اینجا هنوز داوری بوی تعفن می‌دهد.
اینجا هنوز خبری از انصاف نیست.
اینجا هنوز فدراسیون مشخص می‌کند چه تیمی قهرمان است.
اینجا هنوز تیم‌ها حرفه‌ای نیستند.
اینجا هنوز فقط شماره‌ها لاتین است.
اینجا هنوز وزیر تیم‌ها را زیر و رو می‌کند.
اینجا هنوز زنان حق ورود ندارند.
اینجا هنوز خصوصی سازی حرف مفت است.
اینجا هنوز سیاسی‌ها فوتبال را می‌گردانند و هر روز به گرداب نزدیک‌تر می‌کنند.
اینجا، در سرزمین چهار فصل یا گرم است و تعطیل است یا سرد است و تعطیل است.
اینجا حق مسلم چیست، کیست؟
و آن سوی آب فوتبال در جریان است.
نفت را می‌فروشند و فضا را روز به روز برای مردم قابل تحمل تر می‌کنند.
آنجا باران نمی‌بارد اما زندگی در حال بارش است